Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016


Οι μικρές ιστοριούλες της Σαβίνας

Ένα παραμύθι για παιδιά αλλά και για μεγάλους

Στο σπιτάκι του Άι Βασίλη επικρατεί βαριά ατμόσφαιρα. Ο καημένος αρρώστησε στην πιο ακατάλληλη εποχή του χρόνου. Βήχει, τον πονάει ο λαιμός του και ανέβασε υψηλό πυρετό. Αισθάνεται εξαντλημένος και καταστενοχωρημένος. Με δυσκολία σηκώνεται από το κρεβάτι, Στο εργαστήρι του επικρατεί μεγάλη αναστάτωση. Τα ξωτικά ανησυχούν. Είναι αδύνατον να ολοκληρώσουν τις παραγγελίες των παιδιών ως την πρωτοχρονιά.
-Άι Βασίλη τι θα απογίνουμε τώρα; Χωρίς εσένα δε γίνεται δουλειά.
Σκέφτηκε, ξανασκέφτηκε ο καλός Άγιος και βρήκε τη λύση.
-Ακούστε τι θα κάνουμε, είπε στα ξωτικά του.
Φέτος δε θα μοιράσουμε δώρα σε όλα τα παιδάκια.Θα μοιράσουμε μόνο στα πιο φτωχά. Σε αυτά που οι γονείς τους είναι φτωχοί άνεργοι και δεν μπορούν να τους αγοράσουν κανένα δώρο.
- Και στα άλλα; Θα περιμένουν και αυτά το δώρο τους.
-Στα άλλα θα γράψουμε από ένα γράμμα και θα τους εξηγήσουμε ότι φέτος πρέπει να σκεφτούν ότι είναι ανάγκη να παραχωρήσουν τη θέση τους στα ανήμπορα φτωχά σπιτικά. Θα πάρουν δώρο από τους γονείς τους. Είναι η σειρά τους να δείξουν την αγάπη τους στους φτωχούς φίλους τους
Έτσι και έγινε και κανένα παιδάκι που δεν πήρε δώρο δεν παραπονέθηκε

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

«ΔΥΟ ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΑΛΗΘΙΝΑ»,
μια χριστουγεννιάτικη ιστορία

της Κατερίνας Τζωρτζακάκη  
  
Μια φορά κι έναν καιρό πλησίαζαν τα Χριστούγεννα…
Όλα ήταν στολισμένα, οι δρόμοι, τα σπίτια, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα…
Στο σπίτι μιας γιαγιάς, που ζούσε μόνη της, κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, μέσα στη φάτνη ήταν ένα προβατάκι.
Ήταν λίγο ανήσυχο. Δεν του άρεσε να περιμένει. Γκρίνιαζε διαρκώς.
«Βαρέθηκα εδώ μέσα! Θέλω να βγω έξω, στους δρόμους! Να δω τον κόσμο, να περπατήσω, να ζήσω περιπέτειες! Όλον τον χρόνο κλεισμένος στο πατάρι και τώρα εδώ κάτω χωρίς να κάνω τίποτα…»
«Κάνε  λίγη υπομονή, του έλεγε το γαϊδουράκι της φάτνης. Θα έρθει σε λίγες μέρες ο Άγιος Βασίλης.»
Όμως το προβατάκι δεν είχε υπομονή…
Κι έτσι, μια μέρα πριν έρθουν τα Χριστούγεννα, όταν η γιαγιά άνοιξε τη μπαλκονόπορτα για να απλώσει τα ρούχα όρμησε έξω!
«Περίμενε, προβατάαακι!», φώναξε το γαϊδουράκι μα ήταν αργά. Το προβατάκι είχε ήδη πηδήξει από το μπαλκόνι και είχε βγει στον δρόμο.
Περπατούσε για ώρες μέχρι που βγήκε σε έναν δρόμο με πολλά μαγαζιά. Ήταν χαρούμενο μα και φοβισμένο. Αυτός ο κόσμος του ήταν ξένος. Άνθρωποι πολλοί περπατούσαν με σακούλες ή και χωρίς.  Περπατούσαν σκεφτικοί ή μελαγχολικοί ή άλλοι ήταν θυμωμένοι και μάλωναν ο ένας με τον άλλον. Του έκανε εντύπωση αυτό. Του είχαν πει πως τα Χριστούγεννα όλοι ήταν αγαπημένοι.
«Δύσκολα τα πράγματα…», άκουσε μια φωνή από δίπλα.
Γύρισε και είδε ένα ποντικάκι που του έκλεισε το μάτι.
«Νόμιζα πως όλοι θα ήταν χαρούμενοι…», είπε το προβατάκι δειλά.
«Κάποιοι είναι, μα λίγοι. Οι περισσότεροι στενοχωριούνται που δεν έχουν όσα θα ήθελαν. Κι άλλοι θυμώνουν με αυτό και μαλώνουν με τους άλλους. Και ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο;», είπε το ποντικάκι.
Το προβατάκι κοίταξε απορημένο.
«Ένα μαύρο σύννεφο έχει απλωθεί πάνω από την πόλη…»
Το προβατάκι σήκωσε το κεφάλι. Ένα μαύρο σύννεφο, απειλητικό έκρυβε τα αστέρια.
Γύρω του όλο και περισσότεροι άνθρωποι στενοχωρημένοι, όλο και περισσότερες φωνές, θυμός και άσχημα λόγια.
Ξαφνικά ακούστηκαν καμπανάκια…
Κι ύστερα ένα μεγάλο…
Μπαμ!
Το προβατάκι και το ποντικάκι έτρεξαν προς το μέρος από όπου ακούστηκε ο θόρυβος.
Και τι να δουν! Κάτω από ένα ψηλό δέντρο…
Ήταν ο Άγιος Βασίλης!
Το έλκηθρο ήταν πεσμένο κάτω.
Οι τάρανδοι είχαν λυθεί.
Ο σάκος του είχε ανοίξει και όλα τα δώρα είχαν σπάσει.
«Με αυτό το μαύρο σύννεφο δεν μπορούσα να δω μπροστά μου! Έπεσα στο ψηλό δέντρο! Καταστροφή! Τα παιδιά δεν θα πάρουν δώρα», έλεγε ο Άγιος Βασίλης και χοροπηδούσε πανικόβλητος.
Το ποντικάκι που ήταν πολύ τολμηρό τον πλησίασε.
«Θα σε βοηθήσουμε εμείς, Άγιε Βασίλη! Θα σώσουμε τις γιορτές. Πες μας τι θέλεις και θα το κάνουμε!»
«Μα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα… Τα παιχνίδια καταστράφηκαν. Όλα τα παιδιά αύριο θα είναι λυπημένα…»
«Μα είναι πραγματικά καταστροφή…» , είπε το προβατάκι.
«Κάτι θα μπορούμε να κάνουμε, είπε το ποντικάκι αποφασιστικά. Ένα λεπτό! Έχω μια ιδέα!»
«Τι;» είπε ο Άγιος Βασίλης και σταμάτησε να χοροπηδάει.
«Στην αποθήκη που κρύβομαι κρυφοκοίταξα ένα αγόρι, όταν σου έγραφε το γράμμα. Δεν ζήτησε παιχνίδι. Ζήτησε… Κάτι άλλο…»
«Τι;», ρώτησαν ο Άγιος Βασίλης και το προβατάκι ταυτόχρονα.
«Ζήτησε δυο λόγια καλά αληθινά!», είπε το ποντικάκι.
«Το θυμάμαι! Το διάβασα αυτό το γράμμα! Νόμιζα πως ήταν φάρσα και δεν του έδωσα σημασία…», είπε ο Άγιος Βασίλης σκεπτικός.
«Δεν ήταν φάρσα. Αυτό το αγόρι είπε πως είχε παιχνίδια και πως από τη ζωή του του λείπουν δυο καλά λόγια αληθινά.»
«Δυο καλά λόγια αληθινά αρκούν για να γεμίσει αστέρια η καρδιά σου», είπε το προβατάκι.
«Τότε πάμε! Πάμε να δώσουμε σε κάθε παιδί δυο καλά λόγια αληθινά!», φώναξε ο Άγιος Βασίλης και ανέβηκε στο έλκηθρο.
«Πάμε!», είπαν το προβατάκι και το ποντικάκι κι ανέβηκαν κι αυτά στο έλκηθρο με ενθουσιασμό αλλά και αγωνία.
Πήγαν πρώτα στο αγόρι που είχε γράψει το γράμμα.
«Σε περίμενα, Άγιε Βασίλη…», είπε το αγόρι.
«Έχω για σένα δυο καλά λόγια αληθινά», είπε ο Άγιος Βασίλης και του ψιθύρισε στο αυτί τα λόγια αυτά.
Στο άκουσμά τους η καρδιά του παιδιού γέμισε με αστέρια.
«Τα χρειαζόμουν! Κάθε παιδί τα χρειάζεται… Οι μεγάλοι μερικές φορές το ξεχνάνε…», είπε το παιδί και αγκάλιασε τον Άγιο Βασίλη.
«Λες να αρέσουν και στα άλλα παιδιά; Δεν έχω παιχνίδια να τους δώσω», ρώτησε με αγωνία ο Άγιος Βασίλης.
«Στην αρχή μπορεί να απογοητευτούν όταν δεν δουν παιχνίδι. Μα όταν ακούσουν δυο καλά λόγια αληθινά, θα γεμίσει με αστέρια η καρδιά τους…»
«Σε ευχαριστώ, μικρέ μου φίλε, είπε ο Άγιος Βασίλης. Νομίζω πως μας έσωσες!»
Το αγόρι είχε δίκιο. Στις επόμενες επισκέψεις του Άγιου Βασίλη τα παιδιά απογοητεύονταν όταν τον έβλεπαν χωρίς σάκο. Όταν όμως τους ψιθύριζε τα λόγια που έβγαιναν από τη ζεστή καρδιά του, χαμογελούσα γλυκά, σαν μαγεμένα. Για κάποια ήταν εμπειρία πρωτόγνωρη.
Ο Άγιος Βασίλης, το ποντικάκι και το προβατάκι της φάτνης επισκέφθηκαν όλα τα σπίτια. Οι καρδιές όλων των παιδιών της πόλης γέμισαν αστέρια.
Το επόμενο πρωί οι γονείς τους τα ρώτησαν τι έφερε ο Άγιος Βασίλης. Κι εκείνα τους απάντησαν με δυο καλά λόγια αληθινά. Και γέμισαν αστέρια και οι καρδιές των γονιών τους. Κι ύστερα οι γονείς βγήκαν έξω και είπαν δυο καλά λόγια αληθινά στους γείτονες. Κι εκείνοι στους φίλους τους. Και έτσι λίγο-λίγο οι καρδιές όλων γέμιζαν αστέρια. Και το μαύρο σύννεφο άρχισε να διαλύεται καθώς τα αστέρια απλώνονταν στον ουρανό. Ήταν αστέρια, όχι σαν αυτά που βγαίνουν τη νύχτα. Αστέρια αόρατα και μαγικά, που μας δίνουν τη δύναμη να συνεχίζουμε.
Ο Άγιος Βασίλης επέστρεψε στη χώρα του, το ποντικάκι στην αποθήκη και το προβατάκι της φάτνης στο σπίτι της γιαγιάς. Η γιαγιά ήταν αλλαγμένη. Τα μάτια της έλαμπαν και χαμογελούσε. Ο ταχυδρόμος που πέρασε το πρωί της είπε κι εκείνης δυο καλά λόγια αληθινά…


Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016


Οι χριστουγεννιάτικες μικρές ιστορίες της Σαβίνας


Γράμμα στον Άγιο Βασίλη


Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη
είμαι ο Πετράκης, με ξέρεις ε;
Είμαι εγώ που πέρυσι σου ζήτησα το τραινάκι. Παίζω συνέχεια μαζί του.
Είμαι εγώ που σε τρατάρω μελομακάρονα και κουραμπιέδες και στα αφήνω στο τζάκι με ένα ποτήρι νερό. 
Εσύ πάντα τα τρώς. Γι αυτό είσαι χοντρούλης;
Φέτος θα σου ζητήσω κάτι για τη μαμά μου, όχι για μένα.
Είχαμε ένα μικρό σκυλάκι και μας αρρώστησε, δεν το έχουμε πια. Ταξίδεψε στον ουρανό.
Μήπως το έχεις συναντήσει εκεί που πετάς με τους ταράνδους σου;
Αυτό το σκυλάκι σου ζητώ για δώρο.
Η μαμά μου κλαίει όταν το σκέφτεραι. Το αγαπούσαμε πολύ, μα πιο πολύ από όλους εκείνη.
Βρες το να της το φέρεις σε παρακαλώ.
Αυτό σου ζητώ.
Σε φιλώ Άγιε μου Βασίλη.
       
        Ο Πετράκης


Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016



«ΓΙΟΡΤΕΣ , ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ»,
Της Κατερίνας Τζωρτζακάκη, ψυχολόγου/συγγραφέα

            Οι φετινές γιορτές βρίσκουν τη χώρα στην ίδια άσχημη, ίσως και χειρότερη κατάσταση. Με δυσκολίες οικονομικές και κοινωνικές. Φόροι, ανεργία, προσφυγικό, πολιτική απογοήτευση είναι κάποιες από αυτές. Πολλές οικογένειες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, άλλες καταφέρνουν να τα βγάζουν πέρα, μα έχουν χάσει την ελπίδα τους. Ο καταναγκασμός της χαράς των εορτών, οι καταναλωτικές συνήθειες που τις συνοδεύουν συχνά μεγαλώνουν τη θλίψη ή την απελπισία. Και φυσικά όταν στις οικογένειες αυτές υπάρχουν παιδιά, η κατάσταση δεν είναι καθόλου απλή, καθόλου εύκολη.
            Αξίζει να αναρωτηθούμε ποιο είναι το νόημα των γιορτών. Στον δυτικό κόσμο γιορτές σημαίνει Άγιος Βασίλης και δώρα. Καταστήματα ανοιχτά συνεχώς, πολύ φαγητό, νυχτερινές έξοδοι. Η οικονομική κρίση, όμως, μας έχει κάνει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο ζωής και τις αξίες με τις οποίες μέχρι τώρα ζούσαμε. Δεν υπάρχουν πια τόσα περιθώρια για όλα αυτά. Είναι μονόδρομος όμως η λύπη για αυτό;
            Οι γιορτές είναι μια καλή ευκαιρία να βρεθούμε με όσους αγαπάμε. Η αγάπη που δείχνουμε δεν είναι ανάγκη να μετριέται με κατανάλωση, με χρήμα. Το ότι μπορεί να μην έχουμε όλα όσα θέλουμε δεν σημαίνει πως δεν έχουμε αρκετά. Όταν μάλιστα υπάρχουν γύρω μας παιδιά, αρκεί να τους δώσουμε λίγη προσοχή για να καταφέρουμε να ξεχαστούμε από τις γκρίζες σκέψεις, για να νιώσουμε ελπίδα και αποφασιστικότητα πως θα τα καταφέρουμε.
            Ο κόσμος των παιδιών είναι από μόνος του πάμπλουτος. Αυτό είναι που έχουμε ξεχάσει. Μέσα στον διαρκή αγώνα για όλο και μεγαλύτερη υλική ικανοποίηση προσπερνάμε την έμφυτη τάση των παιδιών για παιχνίδι, για δημιουργικότητα. Τα παιδιά είναι σαν εύθραστα και πολύτιμα φυτά, που χρειάζονται φροντίδα. Η αληθινή φροντίδα δεν χωράει σε παιχνιδοσακούλες. Η αληθινή φροντίδα είναι να στεκόμαστε δίπλα τους, να τα αφουγκραζόμαστε. Να τους δίνουμε την ευκαιρία να είναι οι υπάρξεις που είναι χωρίς παράλογες απαιτήσεις, χωρίς εμμονές και δικά μας όνειρα που παρεμβαίνουν στη ζωή τους. Δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τα παιδιά από την πραγματικότητα που μαίνεται γύρω μας. Μπορούμε όμως να τα οπλίσουμε για να μπορέσουν αύριο να την αντιμετωπίσουν. Μπορούμε να τα μάθουμε να συνεργάζονται για να μην είναι αύριο μόνα τους. Μπορούμε να τα αφήνουμε να είναι δημιουργικά για να βρίσκουν στο μέλλον τις δικές τους λύσεις.
            Οι γιορτές είναι μια καλή αφορμή για να βρεθούμε δημιουργικά με τα παιδιά μας. Οι γονείς μπορούν να φτιάξουν χριστουγεννιάτικες κατασκευές μαζί τους, να ζωγραφίσουν άγιους βασίληδες, αγγελάκια, κάρτες για τους συγγενείς, να φτιάξουν χριστουγεννιάτικες κάλτσες ή χιονάνθρωπους. Στο διαδίκτυο εύκολα θα βρουν οδηγίες για τέτοιες κατασκευές και πολλές ιδέες. Ακόμη καλύτερα να αυτοσχεδιάσουν. Να αφήσουν το παιδί που κρύβουν μέσα τους να παίξει, να χαρεί. Μπορούν να φτιάξουν χριστουγεννιάτικες ιστορίες με τα παιδιά  ή να παίξουν θέατρο. Ή να διαβάσουν ήδη υπάρχουσες χριστουγεννιάτικες ιστορίες και να τις αλλάξουν, να τις φανταστούν διαφορετικά. Μπορούν να τραγουδήσουν χριστουγεννιάτικα τραγούδια, που τραγουδούσαν κι οι ίδιοι μικροί, να θυμηθούν, να νοσταλγήσουν. Ο ενήλικος κόσμος μάς ρουφά, όμως πάντα υπάρχει ένα παιδικό κομμάτι μέσα μας που λαχταρά να βγαίνει και να διασκεδάζει, να σκαρφίζεται και να γελάει.
          Ένα όμορφο παιχνίδι ποτέ δεν θα αντικαταστήσει τον χρόνο που περνά ένας γονιός με το παιδί του. Το παιδί θα θυμάται στιγμές με τα αγαπημένα του πρόσωπα και όχι με άψυχα αντικείμενα. Οπότε αυτές τις γιορτές δημιουργήστε, αυτοσχεδιάστε και κατασκευάστε αναμνήσεις.  Μέσα στα δύσκολα, οι μικρές στιγμές χαράς και αγάπης είναι αυτές που μας κάνουν να συνεχίζουμε. Και για τα παιδιά μας είναι πάντα το πιο όμορφο δώρο…